Ben je vergeten dat babygeitjes bestaan?
tip van edward
- geschreven doorPim Lammers
- met tekeningen vanNadia Meezen
Er is een nieuwe grote kinderpoëziebundel van Pim Lammers verschenen en dat is geweldig nieuws. Ben je vergeten dat babygeitjes bestaan? pleit voor warmte en aandacht. Een van de kerngedichten lijkt me De reden van ons bestaan op pagina 38. Daarin stelt een kind de vraag 'Waarom ben ik op de wereld?' aan zijn vader. De vader komt er niet helemaal uit, maar de jongen beantwoordt zijn eigen vraag: deze wereld kan wel wat liefde gebruiken. Daarmee kennen we de missie van deze bundel. Een missie die soft lijkt, maar zet er de dagelijkse hardheid tegenover en het is duidelijk dat radicale zachtheid nodig is om de boel enigszins in balans te trekken.
Zoals ook in zijn vorige bundel Ik denk dat ik ontvoerd ben grossiert Pim in rake verzen die zo helder zijn dat je soms vergeet hoe knap ze zijn. Vlinder, bijvoorbeeld, op bladzijde 28, dat het minimomentje beschrijft dat je opeens voelt dat je aangekeken wordt door... een vlinder. Zo'n moment ópmerken is al bijzonder, maar de eindregels over de 'staarwedstrijd' tussen kind en vlinder zijn van een glazen schoonheid:
'We zijn pas net begonnen,
maar het voelt nu al
alsof ik vandaag
iets heb gewonnen.'
Het gaat te ver om hier al mijn favorieten op te noemen, maar vrijwel allemaal hebben ze die twee dingen gemeen: ze merken iets lichts, iets kleins, iets teders op en ronden dat dan af in een verwoording die iedereen kan vatten, jong, poëzie-ervaren, helemaal niet poëzie-ervaren, oud. De lekkerste appeltaart bijvoorbeeld (p. 34), het fantastisch bemoedigende Bizons (p. 49), Kikkers op de weg (p. 70), Klusjesmannen uit Oekraïne (p. 92), Een grote gans (p. 110), nou ja, zoveel, zovéél.
Nadia Meezen heeft zich in alle verzen ingedacht en brengt er een heerlijke wereld in kleur bij aan. Het is een plezier om te zien hoe ze nagedacht heeft over perspectiefwisselingen (kijk maar eens naar die geweldige tekening bij Vijver op pagina 8 en 9) en over het in beeld tonen van de emoties uit de gedichten. In zachte, rond vormen laat ze deze bundel dartelen.
Daarom kan de conclusie na het lezen en bekijken van Ben je vergeten dat babygeitjes bestaan? alleen maar zijn: deze bundel is een babygeitje.