Als je dit boek, met de ondertitel 'Een verhaal over armoede en kansongelijkheid', gelezen hebt wil je dank je wel zeggen. Tegen Milio van de Kamp, de auteur. Dank je wel voor het schrijven van je verhaal, dat een vrolijke én harde jeugd beschrijft, dat beschrijft hoe het is om geen geld te hebben om de energierekening te betalen en dus jarenlang met één verlengsnoer van een aardige buurman te moeten doen. Dank je wel dat je uitlegt hoe er een constante onderschatting en dus ontmoediging op zoveel kinderen en jongeren uit wordt geoefend - gebaseerd op ideeën van de middenklasse over de lagere sociale klasse (Van de Kamp legt bijvoorbeeld uit wat 'fear of falling' met de houding van de middenklasse ten opzichte van mensen die in armoede opgroeien doet, en opeens snap je veel meer van stemgedrag bij verkiezingen). Dank je wel dat je wilde vertellen - zonder jezelf en anderen te sparen - hoe jijzelf van eiland naar eiland sprong, en steeds weer - ondanks depressies en kansarmoede - de oversteek van de ene school naar een wat hogere school maakte, tot jeuniversitair docent werd.

Dit boek heeft vele kwaliteiten, en een ervan is dat je als bevoorrechte middenklasse- of elite-lezer werkelijk een mep om je kop krijgt en daarna hopelijk wat realistischer kijkt naar je eigen kansen en gemakken. Maar een andere is de helderheid waarmee Van de Kamp schreef, die ervoor zorgt dat je het ene na het andere hoofdstuk doorzoeft - en daarna dus een paar keer dank je wel wilt zeggen.